Przyjmowanie przez młodzież i dorosłych substancji psychoaktywnych jest poważnym problemem medycznym, psychologicznym oraz społecznym. Wzrost spożycia większości używek, coraz częstsze przejawy eksperymentowania z nimi, ich okazjonalnego oraz nałogowego przyjmowania to niezbite dowody na konieczność stosowania strategicznych działań profilaktycznych….

Narkotyki stały się dostępne w wielu miejscach: w szkole, na ulicy, w dyskotece. Bardzo wielu rodziców żyje w ciągłym strachu przed tym, że ich dziecko któregoś dnia sięgnie po jeden z nich, uzależni się i zostanie narkomanem. Rzeczywiście kontakt z narkotykami stanowi realne niebezpieczeństwo może się przydarzyć każdemu dziecku, także Twojemu. Powinieneś jednak zdawać sobie sprawę, że wiele zależy również od Ciebie. I że możesz mieć duży wpływ na to czy Twoje dziecko sięgnie po środki odurzające. Często dzieci wiedzą na temat narkotyków dużo więcej od nas, rodziców. Przeważnie jednak ich informacje wynikają z mitów krążących wśród młodzieży i nie są prawdziwe. Jeśli chcesz być dla dziecka autorytetem i partnerem podczas rozmów na ten temat powinieneś:
• Wykazać się rzetelną wiedzą na temat środków odurzających, aby umieć obalić fałszywe przekonania, jakie Twoje dziecko posiada na temat narkotyków;
• Nauczyć się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze, wskazujące na zażywanie środków odurzających.

Sygnały ostrzegawcze

Pierwsze próby z narkotykami dziecko zwykle starannie ukrywa przed dorosłymi. Wszelkie niepokojące zmiany będzie Ci na pewno łatwiej zauważyć, jeśli masz z dzieckiem dobry kontakt, wiele ze sobą rozmawiacie! dużo czasu spędzacie razem. Pamiętaj jednak, że niektóre zachowania i postawy mogą mieć inne przyczyny, takie jak kłopoty szkolne lub rodzinne, zranione uczucia, niepowodzenia w kontaktach z rówieśnikami i wiele innych, które należy traktować równie poważnie i starać się pomóc dziecku je rozwiązać.


Na co należy zwrócić uwagę?
Zmiany w zachowaniu:
• nagłe zmiany nastroju i aktywności, okresy wzmożonego ożywienia przeplatane ze zmęczeniem i ospałością;
• nadmierny apetyt lub brak apetytu;
• spadek zainteresowań ulubionymi zajęciami;
• pogorszenie się ocen, wagary, konflikty z nauczycielami;
• izolowanie się od innych domowników, zamykanie się w pokoju, niechęć do rozmów;
• częste wietrzenie pokoju, używanie kadzidełek i odświeżaczy powietrza;
• wypowiedzi zawierające pozytywny stosunek do narkotyków;
• bunt. łamanie ustalonych zasad, napady złości, agresja;
• nagła zmiana grona przyjaciół na innych, zwłaszcza na starszych od siebie;
• niewytłumaczone spóźnienia, późne powroty lub też noce poza domem;
• kłamstwa, wynoszenie wartościowych przedmiotów z domu, trudno wytłumaczalny przypływ gotówki;
• tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne, nagłe wyjścia.

Zmiany w wyglądzie zewnętrznym:
• nowy styl ubierania się;
• spadek ciężaru ciała, częste przeziębienia, przewlekły katar, krwawienie z nosa, bóle różnych części ciała, zaburzenia pamięci oraz toku myślenia;
• przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice;
• bełkotliwa, niewyraźna mowa;
• słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania, zapach alkoholu, nikotyny, chemikaliów;
• ślady po ukłuciach, ślady krwi na bieliźnie;
• brak zainteresowania swoim wyglądem i nieprzestrzeganie zasad higieny.

Narkotyki lub przybory do ich używania:
• fifki, fajki, bibułki papierosowe;
• małe foliowe torebeczki z proszkiem, tabletkami, kryształkami lub suszem;
• kawałki opalonej folii aluminiowej, łyżka;
• białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorkami;
• leki bez recepty;
• tuby, słoiki, foliowe torby z klejem;
• igły, strzykawki.

UWAGA! Nie wszystkie z wymienionych objawów muszą się pojawić. Dopiero pojawienie się kilku z wymienionych objawów może wskazywać na narkotyki. Jest mało prawdopodobne, żeby wszystkie objawy wystąpiły jednocześnie. Im głębsza faza uzależnienia, tym objawy choroby są bardziej widoczne, wynikają z utraty kontroli nad braniem środków odurzających. Wzrasta ryzyko przedawkowania i śmierci. Warto wtedy skorzystać ze spotkania grupy wsparcia dla rodzin osób uzależnionych.